Ήταν Απρίλης του 1924. Η ιστορία άρχισε να γράφεται.
Απρίλιος του 1924. Πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη, έχουν έλθει στην Αθήνα μερικοί αθλητές και ποδοσφαιριστές, που πριν δύο χρόνια ακόμη, αποτελούσαν ένα μέρος της πιο εκλεκτής νεολαίας της «νεράϊδας του Βοσπόρου». Τα δυο αυτά χρόνια πέρασαν με σκληρές προσπάθειες για την ανασυγκρότηση των οικογενειών τους.
Ό, τι δηλαδή είχε απομείνει απ’ αυτές. Μέρες φαρμακερές. Μέρες γεμάτες δάκρυ για ό,τι είχε χαθεί. Η αγάπη αυτών των ανθρώπων για τον αθλητισμό, το πάθος τους και όλα όσα είχαν περάσει στα Ταταύλα, στη Χάλκη, στο Καδή-Κιόϊ, τους δημιούργησαν την ανάγκη να ξαναζωντανέψουν κάτι απ’ αυτά. Τρεις απ’ αυτούς, οι αδελφοί Αιμίλιος και Μενέλαος Ιωνάς και ο Κώστας Δημόπουλος είχαν ήδη ανοίξει ένα μαγαζάκι αθλητικών ειδών στην οδό Βερανζέρου. Εκεί, στο μαγαζάκι αυτό, βρίσκονταν τα βράδυα όσοι αθλητές και ποδοσφαιριστές ζούσαν στην Αθήνα και ήταν πρόσφυγες από την Κων/πολη. Στο μαγαζάκι αυτό ρίχτηκε η ιδέα της ίδρυσης της Α.Ε.Κ., ενός σωματείου αποτελούμενου από Κων/λίτες. Τα σχέδια και οι προοπτικές γίνονταν κάθε βράδυ, αλλά οι μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, η έλλειψη κάθε μέσου, ανέβαλαν τη λήψη της μεγάλης απόφασης. Ώσπου ένα γλυκό (λέει η παράδοση η αληθινή) βράδυ του Απρίλη του 1924 η ιδέα και οι συζητήσεις ωρίμασαν. Μαζεμένοι στο μαγαζάκι της οδού Βερανζέρου οι Αιμίλιος και Μενέλαος Ιωνάς, Κώστας Δημόπουλος, Μίλτος Ιερεμιάδης, Τιμολέων Τάγαρης, Μενέλαος Καροτσέρης, Παύλος Κεχαγιάς και μαζί τους, θερμός συμπαραστάτης κι εμπνευστής ο Κωνσταντίνος Σπανούδης, αποφάσισαν την ίδρυση του σωματείου. Μέσα σε ατμόσφαιρα ενθουσιασμού και οραματισμών, αποφασίστηκε ομόφωνα όπως ο νέος σύλλογος ονομασθεί Αθλητική Ένωση Κων/πόλεως, με έμβλημα του τον Βυζαντινό (κι όχι αυτόν που έχει σήμερα η διοίκηση της Ερασιτεχνικής στη σφραγίδα του σωματείου) «Δικέφαλο Αετό» και χρώματα το μαύρο και το κίτρινο.
No comments:
Post a Comment